İki gündür kendimi eve hapsettim, hiç dışarıya çıkmaksızın. Hafta sonuna denk gelmesini de fırsat bilerek. Dış dünyadan kendimi bir an olsa da soyutlamak istedim. Karmaşadan uzak, dedikodudan uzak, işten uzak olmak için.
İki gündür komik bir şekilde aynı çorabı giyiyorum. Sol ayağımın başparmağı dışarıda. Çoğu zaman bana komik gelecek bir durum. Aslında her gün düzenli olarak çoraplarımı değiştirdiğim halde, bu başparmağımı gösteren çorabı nedense çok sevdim.
Evin içinde otuz beş dereceyi bulan sıcaklıkta ayaklarımı terlikten çıkarıp arada sırada ayaklarıma bakıyorum. Bakmaktan alıkoyamıyorum kendimi, kocaman, iri etli bir başparmak.
Eşim bu duruma çok sinirlendi, hemen çoraplarımı değiştirmemi ve yırtık olan çorabını atmamı söyledi. Aslında haklı, günümüzde hala delik çorap giyen var mı acaba?
Oysa ben o çoraba, o başparmağa baktığımda bu dünya da ne kadar sefil olduğumu, ne kadar acınacak durumda olduğumu anladım.
Ya siz?
Yazan: Osman Han ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder